Spiro poleca "Stadion. Diabelskie igrzyska"
Za chwilę popełnię grzech ciężki, bo chcę polecić książkę, której jeszcze nie przeczytałem. "Stadion. Diabelskie igrzyska" - książka, której narodziny dopiero odkryłem, a z której poleceniem chyba nie warto zwlekać. Cokolwiek jest w środku, trailery zachęcają do wejścia w tę narrację. Ify Nwamana, autor powieści, jest Nigeryjczykiem. Anglistą, który od 2005 roku mieszka w Warszawawie i który swoją karierę zawodową w Polsce zaczynał na Stadionie X-lecia. I ta książka jest właśnie o tym niedawno zburzonym tyglu kulturowym, tym pomniku prowizorki lat 90-tych, tej skamielinie peerelowskiej szarości.
Powieść Nwamany ma charakter autobiograficzny, choć na fabułę i losy głównego bohatera składają się również życiorysy innych stadionowych rezydentów. Pierwszoplanowa postać "Stadionu", Nigeryjczyk Mike, przyjeżdża do Polski jako piłkarz na fałszywe zaproszenie z klubu sportowego. Trafia do ośrodka dla uchodźców i zaczyna handlować na Stadionie Dziesięciolecia podróbkami markowych butów... Reszty dowiecie się (ja też) po lekturze. Zainteresowanym polecam również jedno ze spotkań autorskich z Nwamaną. 19 kwietnia o 18.30 w Łódzkim Kinie Cytryna (ul. Zachodnia 81/83), 20 kwietnia o 19.00 w warszawskim Obiekcie Znalezionym (Pl. Małachowskiego 3) i 28 kwietnia o 17.30 w Krakowie, w kawiarni Nowa Prowincja (ul. Bracka 3/5).
Łukasz poleca ''Oko w piramidzie''
''Oko w piramidzie'' czyli pierwszy tom trylogii ''Illuminatus!'' Roberta Shea i Roberta A. Wilsona. Jeśli nie odstręcza Was wizja przebrnięcia przez ponad 300 stron fabuły postrzępionej bardziej niż tył spodenek Ryana Giggsa , narkotycznych odlotów, historii spisków i odwiecznej walki między dyskordianami (siły chaosu) oraz Illuminatami (siły porządku), polecam także od razu siłą rozpędu kolejne dwa tomy czyli ''Złote jabłko'' i ''Lewiatana''.
Zalecam przy tym poboczną lekturę wszelkich dyskordiańskich pism, celem zagłębienia się w najbardziej niereligijną religię świata czyli rzeczony dyskordianizm. A może wtedy zrozumiecie, cytując jej przykazania, że ''nie ma Ruchu Eryzyjskiego poza Ruchem Eryzyjskim, którym jest Ruch Eryzyjski''. Dowiecie się także, iż ''Każdy dyskordianin w początkowej fazie oświecenia powinien w każdy piątek udawać się w zaciszne miejsce w celu radosnego spożycia hot doga. Ta ceremonia jest jednocześnie aktem walki z popularnymi, pogańskimi zabobonami: katolickiego chrześcijaństwa (niejedzenie mięsa w piątek), judaizmu (niejedzenie wieprzowiny), hinduizmu (niejedzenie wołowiny), buddyzmu (niejedzenie mięsa) oraz dyskordianizmu (niejedzenie bułek od hot dogów)''. Na szczęście nie ma tam mowy o piwie, polecam więc także piwo.
Piotrek poleca ''Afrosamuraja''
Czarnoskóry samuraj z fryzurą afro walczy z cyborgami w futurystycznym świecie feudalnej Japonii - ten opis z ''Gazety telewizyjnej'' mógłby w zasadzie wystarczyć za całe uzasadnienie. Czy jest na sali ktoś, kto nie poświęciłby niecałych dwóch godzin, żeby obejrzeć czarnoskórego samuraja z fryzurą afro walczącego z cyborgami w futurystycznym świecie feudalenj Japonii?
''Afrosamuraj'' to pięcioodcinkowe anime, w którym niejaki Afro mści się za śmierć ojca, pokonując po drodze, no cóż, między innymi cyborgi. Głos głównemu bohaterowi (a także jego pomocnikowi, niejakiemu Ninja Ninja) podkłada Samuel L. Jackson, głos głównemu złemu podkłada Ron Perlman, a muzykę skomponował RZA z Wu-Tang Clan. Z góry uprzedzam, że jeśli ktoś spodziewa się wysmakowanej, wielowątkowej historii poruszającej kluczowe problemy świata i zgłębiającej meandry ludzkiej psychiki, to się rozczaruje. Fabuła jest, powiedzmy, nieskomplikowana i stanowi głównie wypełnienie między kolejnymi widowiskowymi pojedynkami. Ale jakie to ma znaczenie, jeśli czarnoskóry samuraj z fryzurą afro walczy w nich z cyborgami w futurystycznym świecie feudalnej Japonii.
