Dawne bojkoty i dzisiejsze bojkotki

Charles Boycott przewraca się w trumnie. Sir Alex Ferguson, który obraził się na telewizję mającą prawa do transmisji z Premier League, ignorując udział w jej programach nie ponosi żadnych finansowych konsekwencji, a jednocześnie jego stanowisko nazywane jest skutecznym bojkotem.

Czym jednak jest potyczka między szkoleniowcem Manchesteru United a BBC wobec dawnych konfliktów w świecie sportu, których eskalacją były bojkoty?

Olimpijskie manewry

- W 1936 roku Hiszpanie wyszli z inicjatywą zorganizowania olimpiady ludowej w Barcelonie, alternatywnej dla rozgrywanych w tym samym roku igrzysk olimpijskich w nazistowskich Niemczech. Zawody miały rozpocząć 17 lipca, udział potwierdziło więcej sportowców, niż w Berlinie, ale zawody nie odbyły się, bo dwa dni wcześniej wybuchła hiszpańska wojna domowa.

- Próby bojkotowania kolejnych igrzysk stały się tradycją. W 1956 roku protestowano przeciw sowieckiej interwencji na Węgrzech, w 1980 roku przeciw sowieckiej inwazji w Afganistanie. 4 lata później państwa Układu Warszawskiego odpowiedziały podobną zagrywką wobec krajów zza żelaznej kurtyny niewystawiając reprezentacji na igrzyska w Los Angeles. Komuniści (Korea Północna, Kuba) zbojkotowali również Seul 1988.

- Oddzielnym podrozdziałem są bojkoty, które się zaczęły już po otwarciu igrzysk. Na Zczuba.pl popełniono kiedyś artykuł rozwijający ten wątek - możecie znaleźć go tutaj .

Przymierze przeciw apartheidowi

Segregacja rasowa w RPA była prawomocnym zjawiskiem przez niemal 50 lat i właściwie przez cały ten okres (do połowy lat 90-tych) Republika Południowej Afryki nie była zapraszana na szereg sportowych imprez. W tych mających miejsce w kraju apartheidu sportowcy z innych krajów brali udział niechętnie. Kilka ważniejszych przykładów poniżej:

- Zola Budd, południowoafrykańska biegaczka pobiła w 1984 roku rekord świata na 5 kilometrów, ale wynik ten nie został uznany przez międzynarodową federację lekkoatletyczną w związku z pochodzeniem sportsmenki. Zola przeprowadziła się do Wielkiej Brytanii, zmieniła obywatelstwo i dopiero wtedy mogła oficjalnie zacząć bić rekordy.

- F1 Grand Prix Południowej Afryki 1985 - wiele zespołów zrezygnowało z udziału w zawodach w związku z polityką apartheidu w tym kraju. Ligier i Renault zostały wezwane do bojkotu przez własne rządy. Później nie rozgrywano już GP RPA aż do zniesienia ustawy o segregacji rasowej w tym kraju.

- FIFA usunęła federację RPA ze swoich szeregów w 1963 roku i nie przywróciła do końca apartheidu. Co ciekawe, federacja z Południowej Afryki chciała na mundial w 1966 roku posłać reprezentację złożoną z samych białych zawodników, a w 1970 złożoną z samych czarnoskórych. Propozycja oczywiście została odrzucona. Pierwsze kwalifikacje do mundialu, w których wzięli udział reprezentanci RPA, miały miejsce w 1993 roku.

Historia bojkotów mundialowych sięga jednak dalej, przed drugą wojnę światową. Urugwaj i Argentyna zbojkotowały turniej we Francji w 1938 roku w związku z niesprawiedliwym ich zdaniem, przyznaniem organizacji mistrzostwa dwa razy z rzędu krajowi z Europy (cztery lata wcześniej turniej odbył się we Włoszech). Mistrzostwa 1938 roku były bezprecedensowe z jeszcze jednego powodu - pierwszy raz wykluczono z udziału kraj z powodu wojny - Hiszpanię.

Wobec historii sportowych bojkotów konflikty między sportowcami a mediami, między kibicami a mediami czy wreszcie między kibicami a sportowcami wydają się błahe i cóż, nie wytrzymują próby porównań z bojkotami dawnych czasów. Nie chcę w tej chwili roztrząsać, czy Korea Północna powinna grać na mundialu, nie chcę tego oceniać i dowodzić, że dzisiejszy świat sportu jest bardziej tolerancyjny dla patologii, mniej ideowy. Może jednak należałoby biednego Charlesa Boycotta zbojkotować wykluczyć ze sportowego słownika a aktualne fochy na przykład zacząć nazywać fergusonami?

Spiro