Eksponaty z muzeum małyszomanii

Chodzi oczywiście o bohaterów reklamy Dania w 5 Minut. Dziwni, paralityczni osobnicy wyglądają na obciążonych jakimś defektem spoza naszej planety, na pewno nie zachowują się jak typowi Niemcy. Chcielibyśmy rekwizyty z tej reklamy kiedyś zobaczyć. 10 lat temu, w okolicach MŚ w Lahti reklama ta była jednym z najważniejszych, choć strasznie słabym, elementów małyszomanii.

Adam nie jest tak złotousty, jak komentatorzy zajmujący się jego dyscypliną, ale wypowiedzi Małysza zdecydowanie należą do kultowych, składają się na małyszomanię, stanowią o jej ostatecznym kształcie i klimacie. Dlatego w muzeum musi być taka ściana sentymentalnego płaczu kibiców, którzy spijali z jego ust teksty wypowiadane pod skocznią w pokonkursowych wywiadach.

Mniej więcej o tej porze w prawie każdą niedzielę sezonu następowała kulminacja małyszomanii. Polskie rodziny siadały do obiadu i do konkursu. Nie wyobrażamy sobie, by tego faktu nie uczczono w naszym ulubionym, jeszcze niepowstałym muzeum.

To może być ciężkostrawna zabawa, ale może też być przy tym sporo śmiechu - połączenie czekolady, szybkiego dania w proszku, serka homogenizowanego, banana i bułki popitych barszczem albo herbatą - cóż, w naszym muzeum będą też toalety.

Będzie przywoływała wszystkie medialne niedorzeczności związane z małyszomanią. Od pompatycznych monologów komentatorów, przez dmuchanie balona zamiast dmuchania na zeskok, aż po wstrząsające wywiady pod skocznią - zarówno z nieśmiałymi skoczkami, jak i z prącymi na szkło celebrytami, którzy pokochali Małysza aż do naszego bólu zębów.

To był zawsze moment, w którym ciarki przechodziły po plecach - po sygnale chorągiewką skok musiał być oddany "czy warunki w powietrzu są dobre?" "czy rozbieg wystarczająco zmrożony?". Fajnie by było dotknąć tej chorągiewki, machnąć nią w muzeum małyszomanii.

Dorzucamy swoje trzy grosze. Bo małyszomania to przecież zarówno Małysz, jak i kibice. W zasadzie ciężko powiedzieć, kto w tym zjawisku jest ważniejszy. Adama wąsy są trwalsze niż ze spiżu, nie trzeba im budować dodatkowych pomników. Natomiast wąsy małyszomaniaków są jak najbardziej na miejscu, na wystawie muzeum, które chcielibyśmy kiedyś odwiedzić.